‘Belgian National Orchestra’

BRUCKNER/BRAHMS #2

Zoals wel vaker het geval bij kunstenaars, krijgt Bruckner pas echte waardering na zijn dood. De populariteit van zijn symfonieën groeide enorm in de 20ste eeuw. Niet in de laatste plaats door de opkomst van de langspeelplaat, waar hun lengte en repetitieve structuur erg geschikt voor bleken. Een ontwikkeling die noch Bruckner, noch zijn kritische tijdgenoten, voor mogelijk had kunnen houden.
Brahms’ Eerste Pianoconcerto werd beïnvloed door het gemis van een gewaardeerde componist. De lage, dreigende klanken waarmee hij zijn Eerste Pianoconcerto opent, zijn volgens de overlevering een directe reactie op de zelfmoordpoging van Robert Schumann. Brahms woonde op dat moment bij hem en zijn vrouw Clara en had veel te danken aan het stel. Er ontstond een innige vriendschap tussen Brahms en Clara Schumann. Het tweede deel van dit Pianoconcerto draagt Brahms dan ook aan haar op, waarin hij, in zijn eigen woorden, een “teder portret” van haar schildert.
Hartmut Haenchen dirigeert deze avond in het kader van zijn Bruckner-cyclus met het Belgian National Orchestra, waarin alle symfonieën van Bruckner de revue passeren. Later dit seizoen brengt hij ook Bruckners Zevende ten gehore in combinatie met Brahms’ Tweede Concerto.