Véronique Gens

Parijs, eind 19de eeuw. In de salons ruisen de jurken, fonkelen de juwelen en proberen de gasten boven hun glazen vergeefs hun spleen te verdrijven met bon mots over de nieuwste artistieke en maatschappelijke ontwikkelingen. Slechts één iets laat de mondaine gesprekken verstommen: een zanglijn die, boven de klanken van een piano, vleugels geeft aan de verzen van de grootste dichters van het moment. 

Deze mélodies françaises, van componisten als Edmond de Polignac, Gabriel Fauré, Henri Duparc of Reynaldo Hahn, verstaan de verfijnde kunst om een tekst tot leven te wekken met niets anders dan delicate stembuigingen, ritmes en harmonieën. Sopraan Véronique Gens geniet erkenning als een van de beste ambassadrices van het genre en keert nu samen met pianist James Baillieu terug naar het huis waar ze met haar vertolkingen het publiek al zo vaak wist te transporteren.