‘Belgian National Orchestra, Wolff, DeYoung & Gulley’

Geen enkele componist heeft de wereld zo welbespraakt, zo indringend en zo dikwijls vaarwel gezegd als Gustav Mahler. Steeds weer keert de dood terug in zijn œuvre: nu eens zacht en geruststellend, dan weer woest en hevig. Das Lied von der Erde, gecomponeerd in een uiterst moeilijke levensperiode, vormt hierop geen uitzondering. Mahler vertoonde in deze symfonische liedcyclus oude Chinese natuurlyriek, in een Duitse – bijzonder vrije en geromantiseerde – vertaling van de dichter Hans Bethge. Een plots besef van de eigen vergankelijkheid nodigt in deze teksten uit tot een hedonistisch genieten van de schoonheid van de natuur. In de laatste beweging wordt berustend afscheid genomen.