‘Hungarian Acacia’

De meeste Hongaren beschouwen de witte acacia als hun nationale boom. De boom werd zo’n 300 jaar geleden ingevoerd uit Noord-Amerika, maar is ook voer voor discussie. Tal van milieuactivisten vinden het een heel invasieve soort. De giftigheid van zijn zaden en hout hebben ook een negatieve invloed op zijn reputatie. Daartegenover staat dat duizenden mensen hun brood verdienen met het kweken van de witte acacia. Nadat de Europese Unie een reglementering uitvaardigde om zijn verdere verspreiding af te remmen, nam de Hongaarse nationalistische partij van Viktor Orbán de witte acacia als symbool van zijn strijd tegen wat hij “de inmenging van Brussel” noemt.

Kristóf Kelemen en Bence György Pálinkás volgden om compleet tegenovergestelde redenen zijn voorbeeld. Voor hen symboliseert de boom een open samenleving, waarbij iedereen met roots op Hongaarse bodem zichzelf ook Hongaar mag noemen. In deze voorstelling combineren de acteurs verschillende media. Ze maken muziek, dragen politieke toespraken voor en stellen hun toekomstprojecten voor. Met een flinke dosis humor en tegenstrijdigheden uiten ze de luchtigheid en de vrijheid (waar de witte acacia voor staat) ten overstaan van een politieke macht die de afgelopen jaren steeds meer een autoritair bewind voert.

“To understand the performance, one doesn't need any special botanical knowledge; the production doesn’t take sides in ecological questions either. But it does point out clearly how various ideologies that use scientific facts in their arguments (taken out of context) exploit the black locust tree in order to prove their views or justify their own personal interests.”
Kitti Gosztola, Artmagazin

“The genre of the performance is balanced between the labour movement’s choral speaking, educational slam poetry, and multimedia performance.”
Sisso Artner, szinhaz.net

“…Hungarian Acacia, the most cunning, wittiest, most poetic and trenchantly political production of the 4th edition of dunaPart.”
Esther Slevogt, nachtkritik.de