‘Proza voor Bernard Van Orley’

Met: Ubah Cristina Ali Farah, Myriam Leroy, Jeroen Olyslaegers, Vamba Sherif, Max Urai

Auteurs laten zich inspireren door het werk van de Brusselse renaissanceschilder Bernard van Orley. Elke schrijver kiest één schilderij en laat het spreken in een literaire tekst. Je kunt hem lezen in de literaire bezoekersgids van de expo. Reserveer ook alvast 15 mei voor een exclusieve nocturne met de schrijvers in de tentoonstelling.

Ubah Cristina Ali Farah (1973) is een Somalisch-Italiaanse schrijfster die in Brussel woont. Haar werk werd bekroond met de Lingua Madre National Literary Prize en de Vittorini Prize. Haar roman Madre piccola (2007) verscheen in het Nederlands (Barni en Domenica, 2008) en in het Engels. In het kader van Matera, Europese culturele hoofdstad 2019, schrijft ze momenteel aan een libretto geïnspireerd op verhalen uit de stad.
Myriam Leroy (1982) is een Franstalige Belgische schrijfster die in Brussel woont. Haar eerste theatertekst, Cherche L'Amour werd bekroond met de Prix de la critique 2017. Haar eerste roman, Ariane (2018) eindigde als tweede voor de Prix Goncourt du premier roman. Ze is ook bekend als een van de vaste gasten in het culturele radioprogramma Entrez sans frapper op La Première (RTBF).
Jeroen Olyslaegers (1967) woont en werkt in Antwerpen. Hij schrijft columns, theaterteksten en proza. Zijn roman WIL (2016) kreeg tal van literaire prijzen en werd in zeven talen vertaald. In 2014 ontving hij de Arkprijs van het Vrije Woord voor zijn werk en maatschappelijk engagement.
Vamba Sherif (1973) is in Liberia geboren en deels in Koeweit en Syrië opgegroeid. Hij heeft verschillende romans geschreven, zoals De Zwarte Napoleon, Het koninkrijk van Sebah en Het land van de vaders. Zijn werk verscheen o.m. in het Engels, Frans, Duits en Spaans. Hij is ook bekend vanwege de bloemlezing Zwart. Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen. 
Max Urai (1991) woont en werkt in Leiden. Naast fictie en essays schrijven maakt hij programma’s bij het Amsterdamse poëziehuis Perdu, zit hij in de redactie van Tijdschrift Ei, schrijft hij recensies voor De Reactor en staart hij naar de muur.