Isabelle Huppert is een meervoudig bekroonde actrice met een internationale carrière die zowel film als theater omspant. Sinds haar debuut aan de zijde van Jacques Brel in Le Bar de la Fourche heeft ze gewerkt met Claude Sautet, Bertrand Tavernier, Jean-Luc Godard, Michael Haneke, Paul Verhoeven, Maurice Pialat, Hong Sang-soo, Michael Cimino en natuurlijk Claude Chabrol, met wie ze aan zeven films heeft samengewerkt. In het theater bracht ze personages tot leven van Robert Wilson, Claude Régy, Luc Bondy en Romeo Castellucci. De actrice lijkt wel een ongrijpbaar droombeeld: mysterieus, soms streng, dan weer zonnig en vrolijk. Er bestaan heel wat opvattingen over haar, maar wat weten we eigenlijk écht? Sommigen vinden haar intimiderend, maar wie haar ontmoet, merkt meteen haar benaderbaarheid en gevoel voor humor op. 

De taal van de filmkunst

“De filmkunst is een taal die je niet zomaar moet horen, maar waar je naar moet luisteren. Pas dan begrijp je ze. Maar ik denk niet dat je alles wat je doet, volledig hoeft te begrijpen. Integendeel: het is net heel goed als je niet alles begrijpt. Wanneer ik in een film of toneelstuk acteer, voelt dat aan als een experiment. Het geeft me veel vrijheid", vertelde Isabelle Huppert in januari aan Eva Bester op de Franse radiozender France Inter. Voor haar “heeft de filmkunst geen uitleg nodig, geen woorden. Het is een taal die zich op dat moment ontwikkelt, in het hier en nu." Die houding is des te intrigerender omdat de actrice binnenkort met ons over film komt praten. In november presenteert ze haar State of Cinema in Bozar. Al acht jaar nodigt het tijdschrift Sabzian elk jaar een bekend persoon uit om een tekst te schrijven en een film te kiezen die hen aanspreekt. Op die manier willen ze mensen laten nadenken over wat de filmkunst kan of zou moeten betekenen. Isabelle Huppert koos voor Fallen Leaves (2023) van Aki Kaurismäki. Deze tedere tragikomedie, die de juryprijs won op het filmfestival van Cannes, is het onverwachte vierde deel van Kaurismäki's trilogie Proletariat (Shadows in Paradise, Ariel, The Match Factory Girl). Een gepaste keuze voor een actrice die liever met kunstwerken in dialoog gaat dan ze uit te leggen.

Isabelle Huppert in 5 cultfilms

1. La Dentellière (1977) — De film die haar aan de wereld onthulde. Met dit portret van een verlegen, hypergevoelige jonge arbeidersvrouw, geregisseerd door Claude Goretta, maakte Huppert een blijvende indruk in ons collectieve geheugen.
2. Violette Nozière (1978) — De eerste samenwerking met Claude Chabrol. Deze film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal uit de jaren 1930. Met haar rol als de jonge vrouw die beschuldigd wordt van vadermoord won Isabelle Huppert de prijs voor Beste Actrice op het filmfestival van Cannes.
3. La Pianiste (2001) — In deze door Michael Haneke geregisseerde film speelt Huppert Erika Kohut, een pianolerares in Wenen wiens geheime leven een onvoorstelbaar leed verbergt. Het acteerwerk van Huppert is onvergetelijk.
4. Elle (2016) — In deze film van Paul Verhoeven speelt ze Michèle, een zakenvrouw die in haar eigen woning wordt aangevallen en op een compleet onverwachte manier reageert. Een ijzingwekkende en fascinerende thriller waarin Huppert een angstaanjagende, grappige en onnavolgbare prestatie neerzet.
5. La Voyageuse (2025) — Een nieuwe samenwerking met Hong Sang-soo, gepresenteerd op het internationaal filmfestival van Berlijn. Huppert speelt een personage naar haar eigen evenbeeld: vrij, zwevend, onvoorspelbaar. Het script, dat pas op de ochtend van de opnames aan de acteurs werd uitgedeeld, laat alle ruimte voor instinct en improvisatie.