Beier geniet internationale bekendheid. Haar werk was recent te zien in solotentoonstellingen in Frankrijk, Finland en Mexico. Ze exposeerde al meerdere keren in België – Objectif Exhibitions in Antwerpen, Kunsthal Gent en de Beaufort triënnale – maar dit is haar eerste institutionele tentoonstelling in Brussel.
Deze middelgrote tentoonstelling in de Antichambres van Bozar toont een selectie werken uit de periode 2013 tot 2025 gemaakt van uiteenlopende materialen en producten. De kunstenaar koos objecten die hun betekenis kregen door hun productie, gebruik en verspreiding. Terwijl de dialoog tussen de getoonde objecten soms complex of zelfs contradictoir is, lijken de composities gebaseerd te zijn op relatief eenvoudige formele relaties. Ze vertonen een verscheidenheid aan dynamieken: sommige staan verticaal rechtop als totems, andere liggen op de vloer als grafstenen of hangen naar beneden van het plafond; één werk is ingewerkt in de muur en een ander lijkt uit de muur tevoorschijn te komen. En in de centrale rotonde, het hart van de expo, draaien twee sculpturen onvermoeibaar om hun as.
Beier maakt in haar installaties vaak gebruik van strategieën van juxtapositie, die de oppervlakkige betekenis van de door haar gekozen objecten uitdagen of ondermijnen. Haar werk oscilleert tussen de materiële aanwezigheid en het beeld dat het oproept, waardoor het een enkelvoudig perspectief of interpretatie dwarsboomt. Zo bestaan de twee draaiende sculpturen getiteld Beast (2018-2024) uit twee mechanische rodeostieren, op de rug waarvan plastic flessen met industrieel geproduceerd babymelkpoeder balanceren. Deze lastdieren draaien rond voor ons plezier en maken een schokkerige beweging bedoeld om de ruiter uit het zadel te wippen.
Net als voor Beast, gebruikte Beier voor Great Depression (2023) een industrieel vervaardigd product, maar hier is het bedekt met een pastelkleurige afwerkingslaag. Het verwijst subtiel naar de vrouwelijke geslachtsdelen, maar is in feite een designbadkuip. Ze is verticaal in de muur ingebouwd en het afvoergat is volgestopt met bankbiljetten – een raadselachtige vorm die het midden houdt tussen een pornografische act en een badkamershowroom.
Op de vloer van een van de ruimten plaatste Beier haar recente Sculpture (2025), een reeks grafstenen in de vorm van in steen uitgehouwen boeken. Deze readymade sculpturen zijn blanco gelaten zonder enige inscriptie van iemands naam of biografische gegevens en worden zo universeel. Hun zwaarte contrasteert met de lichtheid van de flexibele kartonnen rolletjes van toiletpapier en keukenrol waarop ze rusten. Met deze voertuig-achtige figuren ensceneert Beier een confrontatie tussen het vrijwel onverwoestbare marmer – ook overvloedig aanwezig in de architectuur van de ruimte – en de gemakkelijk verkrijgbare, doorgaans kortlevende kartonnen kokers, die vaak door kinderen worden gebruikt om er hun eerste sculpturen mee te maken.
In de halfronde ruimte die één kant van de rotonde begrenst, presenteert Beier haar reeks Real Estate (2013) bestaande uit diverse hoofdsteunen van autozetels, bureau- of massagestoelen die als klassieke sculpturen op marmeren sokkels zijn gemonteerd. De hoogte van de sokkels en hoofdsteunen verschilt, waardoor bijna de indruk wordt gewekt dat het hier gaat om een reeks personages, terwijl tegelijk onze aandacht wordt getrokken door de ergonomische vormen ontworpen om vermoeide hoofden te ondersteunen.
Fleet (2024), een reeks modellen van cruiseschepen die doorgaans door reisagentschappen worden gebruikt om tickets te verkopen, hangt aan het plafond. Deze installatie doet denken aan votief-scheepsmodellen die vaak in Scandinavische kerken te vinden zijn, daar geplaatst door dankbare zeelui die dankzij een goddelijke interventie aan een schipbreuk zijn ontsnapt. De vlootformatie van deze installatie ontleende de kunstenaar aan de typische reclameboodschappen van cruisemaatschappijen die een combinatie zijn van luxe-escapisme en een agressief militair imago. De maquettes zijn bedekt met een mengeling van zand en suiker, twee materialen met gelijkaardige formele kwaliteiten die een cruciale rol spelen in de geschiedenis van de internationale extractieve economie.
Het nieuwe werk Relief (2025) bestaat uit een op de muur gemonteerd profiel van een houten bed en een houten stoel. De twee vormen lijken formeel op elkaar maar de combinatie van klein en groot roept uiteenlopende beelden op, van een avondlijk bedritueel met ouder en kind tot een wake aan een ziekbed. In deze zin is het werk even ongrijpbaar als de titel, die in het Engels zowel een halverheven vorm (reliëf) als een gevoel (verademing) beschrijft.
Beier laat zich niet vastpinnen op één enkele interpretatie: ‘Ik heb het gevoel dat de betekenis vanzelf uit mijn objecten sijpelt’ zei ze in een recent interview voor Bozar. ‘Ik denk eigenlijk dat betekenis minder een intentionele uitspraak is, en meer iets wat zonder woorden wordt doorgegeven.’
Curator: Zoë Gray
Deze tentoonstelling wordt gepresenteerd in het kader van het Deense Voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie.
Biografie
Nina Beier werd in 1975 in Aarhus geboren en leeft en werkt in Kopenhagen.
Recentelijk had Nina Beier solotentoonstellingen in Capc in Bordeaux, Frankrijk (2024); Kiasma in Helsinki, Finland (2024); Tamayo Museum in Mexico (2024); ze exposeerde grootschalige installaties in het Louisiana Museum of Modern Art in Humlebæk, Denemarken (2025); Mudam in Luxemburg (2024); Lafayette Anticipations in Parijs, Frankrijk (2024); Art Sonje Center in Seoul, Zuid-Korea (2023); Haus am Waldsee in Berlijn (2023); Biennale de Lyon in Frankijk (2022); Busan Biennale in Korea (2022); High Line park in New York (2022); Hammer Museum in Los Angeles (2022); Pinacoteca Agnelli in Turijn (2022); São Paulo Biennial in Brazilië (2021).
In Nieuwpoort staat Beiers permanente sculptuur Men, die daar naar aanleiding van de Beaufort Triënnale 2018 werd geïnstalleerd.
