Remember to turn down the brightness and mute your phone.
Alice Sara Ott
29 Feb.'24
- 20:00
Henry Le Boeufzaal
ECHOES OF LIFE
IN THE BEGINNING WAS
Francesco Tristano: In The Beginning Was
Frédéric Chopin: Preludes 1-4
INFANT REBELLION
György Ligeti: Musica Ricercata, I. Sostenuto
Frédéric Chopin: Preludes 5-9
WHEN THE GRASS WAS GREENER
Nino Rota: Valzer
Frédéric Chopin: Preludes 10-15
NO ROADMAP TO ADULTHOOD
Chilly Gonzales: Prelude in C Sharp Major
Frédéric Chopin: Preludes 16-18
IDENTITY
Tōru Takemitsu: Litany I. Adagio
Frédéric Chopin: Preludes 19-20
A PATH TO WHERE
Arvo Pärt: Für Alina
Frédéric Chopin: Preludes 21-24
LULLABY TO ETERNITY
Alice Sara Ott: Lullaby To Eternity
(op fragmenten van Lacrimosa van W. A. Mozart)
Duur: +/- 1u15
Echoes Of Life is een muzikale en visuele tocht die mij laat stilstaan bij de gedachten en persoonlijke momenten die mijn leven blijven beïnvloeden. Tegelijkertijd schetst het album een beeld van hoe ik mijn rol als klassiek musicus opvat en mijn artistieke horizon wil verruimen.
Ik ben altijd al geboeid geweest door de dimensies en mogelijkheden waarin we onszelf artistiek kunnen uiten en de brug kunnen slaan met andere kunstvormen. Dit project is de verwezenlijking van mijn levenslange droom om de wereld van de muziek te laten samenvloeien met die van de architectuur. De samenwerking met architect Hakan Demirel schenkt Echoes Of Life een fysieke dimensie, een visueel narratief ook. Hoewel Hakan en ik vooraf al veel bewondering hadden voor elkaars werk, hadden we tijdens onze eerste ontmoeting geen idee welke gedaante de versmelting van onze kunstvormen zou aannemen. We hebben veel urenlange gesprekken gevoerd en intens van gedachten en ideeën gewisseld, en zo kregen onze gezamenlijke visie en droom stilaan vorm.
De muziek in ons programma wordt gecombineerd met een video-installatie die Hakan heeft bedacht om het verhaal ook een architecturale afspiegeling te geven. Ze leeft en ademt samen met het geluidsorganisme dat van gedaante verandert en voert ons mee op een visuele reis door de microkosmos van Echoes Of Life.
In de muzikale opleiding die ik heb genoten lag het zwaartepunt op de studie van de enorme nalatenschap van de klassieke muziek en op het voortzetten van de traditionele uitvoeringspraktijken. Ik ben mijn leraren altijd dankbaar gebleven voor de strikte discipline die ze me hebben bijgebracht en ik heb de waarden die daarmee gepaard gaan jarenlang gekoesterd. Toch merkte ik ook dat er maar weinig ruimte, laat staan aanmoediging, was om de klassieke muziek te verkennen in een hedendaagse context.
Voor mij is muziek een van de intiemste, eerlijkste en krachtigste expressievormen tussen mensen. Ik zal de nalatenschap en de rijkdom van de klassieke muziek altijd blijven waarderen en vol passie blijven omarmen, maar ik heb ook ervaren hoe de verwachtingen die een bepaalde opleiding en het bijbehorende decorum scheppen, leiden tot artificiële exclusiviteit en exclusie en ons indelen op basis van leeftijd en klasse.
Hoe zien mijn rol en verantwoordelijkheid als klassiek musicus er dan uit? Een groot deel van het repertoire dat ik breng, is tientallen tot honderden jaren geleden geschreven. Ik verander niets aan de originele partituur, maar toch interpreteer ik ze. Dat schenkt me de unieke gelegenheid om deze muziek in het hier en nu te contextualiseren.
Telkens als ik stilsta bij de componisten wier muziek we zo op prijs stellen, besef ik dat ze de grenzen van de muziek zelf en van alles wat zich eromheen afspeelt altijd in twijfel getrokken, opnieuw gedefinieerd en verlegd hebben. Waarom zouden we dat dan niet ook doen? Waarom zouden we hun muziek en hun ziel niet de toekomst binnenloodsen in plaats van te blijven vasthouden aan tradities en beperkingen uit vervlogen tijden en die steeds weer te reproduceren?
We kunnen stilstaan bij dat verleden - we kunnen het zelfs met ons meedragen - maar we kunnen het niet opnieuw beleven, want ons zien, denken en ervaren zijn onlosmakelijk met het heden verbonden. Door de snelheid waarmee we communiceren en consumeren zijn we in een tijdperk beland waarin we onze sociale waarden, percepties en verlangens aldoor opnieuw definiëren. Bijgevolg loert het gevaar van de fragmentatie en de isolatie voortdurend om de hoek. De muziek vergroot onze solidariteit, ze wakkert ons sociaal bewustzijn aan en genereert inclusiviteit, en kan enkel bestaan in een gemeenschap. We kunnen ons ermee vereenzelvigen en we kunnen er een band mee hebben, en daarbij mogen we onszelf geen beperkingen opleggen.
Tot de 19e eeuw stond een prelude voor een proloog of een inleiding die het hoofdwerk voorafging, maar Frédéric Chopin tekende met zijn Préludes Op. 28 voor een verzameling van 24 individuele karakterstukken. Ze verschillen sterk van elkaar, en toch vormen ze samen een complex oeuvre. Voor mij zijn ze een afspiegeling van het leven dat wel rond een reeks preludes opgebouwd lijkt te zijn: een verzameling van momenten die allemaal op een of andere manier met elkaar verbonden zijn. De ene stap leidt tot de volgende, nu eens lopen we vlugger en dan weer lopen we langzamer. Soms lopen we in een kringetje en soms komen we op een doodlopend pad terecht en moeten we rechtsomkeert maken. Het einde van het ene hoofdstuk luidt altijd het begin van het volgende in. En zoals dat gaat in het leven, botsen we weleens op onverwachte hindernissen. We strompelen voort en belanden zo op een nieuw, onbekend pad.
Voor dit album heb ik zeven hedendaagse composities geselecteerd. Samen met de Préludes belichamen ze persoonlijke ervaringen en gedachtegangen die mijn leven tot nog toe mee richting en vorm hebben gegeven. Toen ik met dit idee begon te spelen, had ik nooit kunnen denken wat het zoal voor me zou gaan betekenen op het emotionele vlak, en welke muzikale inzichten het me zou opleveren. Ik herinner me nog goed dat ik de compilatie voor het eerst in haar geheel hoorde en besefte dat de hedendaagse werken alleen maar bevestigen dat de Préludes van Chopin modern, uitdagend en tijdloos zijn.
We veranderen door de jaren heen, in het ritme van de uitdagingen die we in onze samenleving en omgeving voortdurend het hoofd moeten bieden. Ook onze manieren van denken en onze herinneringen veranderen. Die verschuivingen in perceptie reizen met ons mee van het verleden naar het heden en van het heden naar de toekomst. Nieuwe vormen en betekenissen blijven in ons weerklinken als waren ze de echo’s van ons leven.
Mijn dank gaat ook uit naar mijn dierbare vriend, componist en pianist Francesco Tristano, voor de compositie In The Beginning Was die hij voor dit project heeft geschreven, naar artiest Ahmet Doğu İpek voor zijn werk Stars (Night), en naar modeontwerpster Sonia Trinkl die mijn outfit heeft gecreëerd.
Alice Sara Ott
IN THE BEGINNING WAS | Francesco Tristano, In the Beginning Was
Als kind, toen ik nog geen piano speelde, was ik bezeten door legpuzzels, door hoe het plaatje steeds meer vorm kreeg met elk puzzelstukje dat op z’n plaats viel. Toen ik uiteindelijk leerde pianospelen, was Johann Sebastian Bach de eerste componist op wie ik verliefd ben geworden. Voor mij vormden de structuren van zijn muziek als het ware een echo van hoe je een puzzel legt: je begint met één lijn, één melodie, gevolgd door andere lijnen en melodieën om zo verschillende vormen, patronen en toonzettingen te ontwikkelen.
Toen ik aan het nadenken was over hoe ik dit album wou aanpakken heb ik Francesco Tristano een bericht gestuurd. Hij is een goede vriend die als familie voor me is, en we maken al lang samen muziek. Ik liet hem weten dat ik op zoek was naar iets waarin een echo van mijn vroege kindertijd vervat zat, en dat tegelijkertijd de brug sloeg met de eerste Prélude van Chopin die gebaseerd is op de Prelude in C groot van Bach.
Francesco schreef het stuk In The Beginning Was, en voor mij belichaamt die nieuwe compositie de geest van onze tijd. Ze vormt een soundtrack waarin het verleden vervat zit, die het heden belichaamt, en die ons de toekomst binnenloodst.
INFANT REBELLION | György Ligeti, Musica Ricercata I
Mijn eigen grenzen verleggen en het geduld van mijn ouders op de proef stellen … Dat typeert een scharnierperiode uit mijn kindertijd.
Het eerste deel van Musica Ricercata van György Ligeti bevat maar één enkele toonhoogte die op verschillende octaven en intervallen te horen is. Het roept herinneringen op aan toen ik pas het woordje ‘nee’ had ontdekt, die ene lettergreep die me een gevoel van onafhankelijkheid en macht schonk. Een klein woord met onbegrensde uitingsmogelijkheden.
Aan die kinderlijke opstandigheid kwam een eind toen ik ‘nee’ door ‘ja’ begon te vervangen. In het stuk van Ligeti weerklinkt er pas met de allerlaatste noot een nieuwe toon.
WHEN THE GRASS WAS GREENER | Nino Rota, Valzer
The grass was greener
The light was brighter
The taste was sweeter
The nights of wonder ...
In mijn tienerjaren was ik helemaal weg van High Hopes van Pink Floyd. In mijn naïviteit en onbevangenheid zag ik de wereld toen nog door een roze bril en had ik overal een romantisch beeld van. In die periode ben ik ook verliefd geworden op de films van Federico Fellini en Luchino Visconti en kon ik urenlang luisteren naar de muziek van componist Nino Rota.
Toen ik onlangs de wals van Rota ontdekte, werd ik overvallen door een nostalgie naar die periode uit mijn leven. Toen ik het stuk voor het eerst hoorde, dacht ik zelfs dat het een werk van Chopin was. Zoals de melodieën, ornamenten en toonladders van Rota’s wals overlopen in de Préludes van Chopin …
Het lijkt wel alsof het altijd al zo heeft moeten zijn.
NO ROADMAP TO ADULTHOOD | Chilly Gonzales, Prelude in C Sharp Major
Als prille twintiger heb ik vooral getourd en heb ik landen en plekken ontdekt waar ik nooit eerder was geweest. Geleidelijk aan begon ik anders tegen de dingen aan te kijken. Nieuwsgierigheid was de drijfveer bij alles wat ik deed, maar de tegenslagen en hindernissen op mijn pad werden steeds groter. Zo heb ik gaandeweg geleerd te aanvaarden dat mislukking en de bijbehorende angst metgezellen zijn waar je niet omheen kunt.
In die periode ging ik ook steeds meer terugverlangen naar de plek waar ik was opgegroeid en naar de mensen met wie ik in mijn jonge jaren optrok, ook al besefte ik dat ze deel uitmaakten van een leven dat ik achter me had gelaten.
Toen ik over die periode aan het mijmeren was, moest ik onwillekeurig denken aan Prelude in C Sharp Major van Chilly Gonzales. Dat werk doet niet alleen denken aan de muziek waarmee dit album opent, maar sluit ook een hoofdstuk af.
Iets met dezelfde herkomst neemt nu een andere vorm aan.
IDENTITY | Tōru Takemitsu, Litany I.
Ooit liet componist Tōru Takemitsu optekenen: “Door mijn keuze voor een leven in de muziek kreeg ik een heldere kijk op mijn identiteit.” Ik kan me daarin vinden. De muziek is namelijk de enige omgeving waarin ik mezelf kan laten zien zoals ik ben.
Ik weet ook hoe ik mezelf buiten de muziek moet identificeren en definiëren. Dat is evenwel complexer en ik heb er bijna drie decennia over gedaan.
Mijn identiteit zit niet in een nationaliteit.
Ze zit niet in mijn vader z’n thuisland, Duitsland, waar ik geboren ben en nog altijd woon.
Ze zit niet in mijn moeder haar geboorteland Japan, waar ik nooit heb gewoond.
Ze zit niet in die twee talen die mijn moedertalen zijn.
Niet omdat ik geen voeling zou hebben met hun mentaliteit en cultuur.
Wel omdat ik op basis van mijn uiterlijk steeds weer in dat hokje van ‘de ander’ wordt gestopt.
“Waar kom je vandaan?”
“Waar kom je oorspronkelijk vandaan?”
Een onschuldige vraag, zo lijkt het, en met de beste bedoelingen gesteld. Maar ik krijg ze al mijn hele leven te horen - soms zelfs meerdere keren per dag - waardoor ik ben gaan twijfelen aan mijn identiteit en ermee in de knoop heb gelegen. Ik ging me afvragen waar ik thuishoor, en op welke manier. Telkens als ik die vraag krijg, word ik eraan herinnerd dat ik eruitzie alsof ik er niet bij hoor.
Als ze me vragen waar ik woon, dan kan ik antwoorden.
Als ze me vragen wat ik doe, dan kan ik antwoorden.
Als ze me vragen wat ik graag lust, dan kan ik antwoorden.
Ik definieer mezelf aan de hand van hoe ik denk, handel en aansluiting vind bij andere mensen.
En dat maakt me tot wie ik ben.
A PATH TO WHERE | Arvo Pärt, Für Alina
Ik associeer Für Alina van Arvo Pärt met een van de kwetsbaarste en breekbaarste momenten uit mijn leven.
Toen ik drie was, hoorde ik voor het eerst de klanken van de piano. Meteen was mijn verlangen om zelf te spelen gewekt.
Ik wou muzikante worden. Door de jaren heen heb ik twijfels en onzekerheden moeten overwinnen, maar ik heb nooit gedacht dat er een moment zou kunnen komen dat mijn pad - dat door een leven in de muziek wordt uitgezet - een andere kant op zou gaan.
Drie jaar geleden begon ik fysieke ongemakken gewaar te worden die me verontrustten. Ze hadden namelijk een impact op mijn fijne motoriek, en ik was bang dat ze mijn pianospel in de weg zouden staan. Een paar maanden lang heb ik allerlei onderzoeken en tests ondergaan. Ik ben toen ook in het ziekenhuis opgenomen en uiteindelijk bleek ik multiple sclerose te hebben.
Op de dag dat ik de diagnose kreeg, heb ik in mijn thuisstad München een recital gespeeld. Op het programma stond Nightfall, mijn vorige album. Midden in het concert, toen ik de Nocturne in do klein, op. 48 van Frédéric Chopin aan het spelen was, werd ik een soort gevoelloosheid en verkramping gewaar. Uiteindelijk verloor ik de controle over mijn linkerarm. Voor het eerst in mijn leven zag ik me genoodzaakt te stoppen met spelen. Ineens stonden de ruimte en de tijd stil op het podium. Die ervaring, en de associatie met de toonaard van do klein, zullen me altijd bijblijven.
Intussen zijn we twee jaar verder. Ik kan rekenen op fantastische artsen, ik krijg een gepaste behandeling en momenteel ben ik vrij van symptomen. Multiple sclerose is nog altijd niet te genezen, maar ik voel me geenszins beperkt door de aandoening.
Ik moest mijn vertrouwen en zelfvertrouwen opnieuw zien op te bouwen, en dat is een intense onderneming geweest. Ik heb mijn aandoening nog altijd niet helemaal doorgrond, ik ben er nog niet uit hoe ik moet luisteren en kijken naar de signalen die mijn lichaam me geeft. Dat is een werk van lange adem.
Met een bepaalde achtzaamheid betreden we stap voor stap een nieuwe, onbekende ruimte …
Zo reizen we naar ons diepste zelf om te luisteren en ons bewust te zijn …
Het bewustzijn waar je geest en je lichaam soms om vragen …
Dat alles zit voor mij helemaal ingekapseld in dit kwetsbare en subtiele werk van Arvo Pärt.
LULLABY TO ETERNITY | Alice Sara Ott, Lullaby To Eternity (op fragmenten van Lacrimosa van W. A. Mozart)
Zowel het begin als het einde van de laatste Prélude van Chopin staat in het teken van de woede en de doodsstrijd. Ik was namelijk op zoek naar een epiloog die daaraan tegemoetkwam. Die opener en onbestemder was.
Lacrimosa van W. A. Mozart maakt deel uit van het Requiem dat hij op het einde van zijn leven componeerde, maar niet heeft kunnen voltooien. In deze muziek verwordt sterfelijkheid tot onsterfelijkheid en wordt het eindige het eeuwige.
In mijn arrangement weerklinken de echo’s daarvan in de verte. Het zit vol open ruimten.
Ruimten die plaats laten voor onbeantwoorde vragen.
Productiemanager liveperformances: Clemens Malinowski
Digital Art Installation: Hakan Demirel
Productie: 19:4 Architects Team
Stars (Night): Ahmet Doğu İpek, (125 cm x 360 cm, Oost-Indische inkt en insnijdingen op katoenpapier, 2017) welwillend ter beschikking gesteld door Vehbi Koç Foundation Contemporary Art Collection, Istanboel
Jurk ontworpen door Sonia Trinkl
Fotocredit - Pascal Albandopulos
Programmatoelichtingen geschreven door Alice Sara Ott
Alice Sara Ott
piano
Als een van de meest creatieve geesten van de klassieke muziek verschijnt Alice Sara Ott in het seizoen 2023-24 als Artist in Residence in het Londense Southbank Centre en het Parijse Radio France. Ze verzorgt daarnaast de wereldpremières van een nieuw pianoconcerto dat Bryce Dessner voor haar componeerde, ze begint ze aan een uitgebreide tournee door Azië met haar project Echoes Of Life en ze brengt twee nieuwe albums uit bij Deutsche Grammophon. Ook gaat Alice Sara Ott op tournee met het London Symphony Orchestra met Sir Antonio Pappano, en het City of Birmingham Symphony Orchestra met Kazuki Yamada. Ze maakt tevens haar debuut met New York Philharmonic met het concerto in G van Maurice Ravel onder leiding van Karina Canellakis.
Het pianoconcerto van Bryce Dessner voert ze eerst uit met Tonhalle Zürich en Kent Nagano, om het vervolgens mee te nemen naar onder andere Philharmonia Orchestra in Londen, het Orchestre Philharmonique de Radio France, het Cincinnati Symphony Orchestra, de Münchner Philharmoniker en het Deutsches Sinfonieorchester Berlin. Twee belangrijke albumreleases dit seizoen zijn Beethoven en Echoes Of Life Deluxe. Dat is een vervolg op Echoes Of Life, Ott's alom succesvolle tiende album bij Deutsche Grammophon. Het Beethovenproject - met Karina Canellakis en het Nederlands Radio Filharmonisch Orkest - is ontstaan als samenwerking met Apple Music, waarbij het album exclusief werd uitgebracht bij de lancering van de nieuwe app Apple Music Classical. Ott was het gezicht van de wereldwijde reclame van Apple Music, met een hoofdrol en optredens in de multiplatformvideocampagne. In 2023-24 zal Ott met Echoes Of Life een uitgebreide Azië-tournee maken langs China, Hongkong en Japan. Echoes Of Life, opgebouwd rond Chopins Preludes op.28 bevat werken van onder andere Chilly Gonzales, Francesco Tristano, Arvo Pärt en György Ligeti, is live een aangrijpende en originele samenwerking met architect Hakan Demirel. Een digitale video-installatie bij het recital neemt het publiek mee op hun eigen virtuele reis om een unieke concertervaring te creëren.
Alice Sara Ott heeft samengewerkt met dirigenten op het hoogste niveau waaronder Gustavo Dudamel, Pablo Heras-Casado, Santtu-Matias Rouvali, Edward Gardner, Paavo Järvi, Sir Antonio Pappano, Gianandrea Noseda, Andrés Orozco-Estrada, Francois Leleux, Yuri Temirkanov, Lorin Maazel, Vladimir Ashkenazy, Sakari Oramo, Osmo Vänskä, Myung-Whun Chung en Robin Ticciati. Ze treedt op met ensembles als Berliner Philharmoniker, Los Angeles Philharmonic, London Symphony Orchestra, Philharmonia Orchestra, Göteborg Symphony, Camerata Salzburg, Münchner Philharmoniker, Bergen Philharmonic Orchestra, Chicago Symphony Orchestra, Washington's National Symphony Orchestra en Wiener Symphoniker. Beethoven en Echoes Of Life Deluxe volgen op baanbrekende albums als Nightfall, Wonderland en The Chopin Project, waarmee haar totale aantal albumstreams op meer dan 370 miljoen komt. Alice Sara Ott is ook een getalenteerd illustrator en ontwerper en heeft een eigen handtassenlijn ontworpen voor JOST, een van de beste modemerken van Duitsland. Naast haar samenwerking met Apple Music is ze ook wereldwijd merkambassadeur voor Technics geweest en heeft ze samengewerkt met het Franse luxe juwelenhuis Chaumet, dat deel uitmaakt van de LVMH-groep, en met het Duitse luxe juwelenmerk Wempe.
Hakan Demirel
video
Architect Hakan Demirel (°1983, Malatya) kaapte in de loop van zijn carrière prijzen weg in zowel nationale als internationale wedstrijden. In 2011 werd hij door het European Centre for Architecture Art Design and Urban Studies en door het Chicago Athenaeum: Museum of Architecture and Design uitgeroepen tot een van de succesvolste ‘Europe 40 Under 40’-architecten. In 2014 ontving hij in Turkije in twee categorieën de ‘Best Young Architect’-award. In datzelfde jaar werd hij door Architecture+Design & CERA Awards bekroond tot een van de vijf ‘Golden Emerging Architects’. Hakan Demirel woonde tussen 2007 en 2008 in New York. Na zijn terugkeer ging hij samenwerken met Arif Suyabatmaz en richtten ze Suyabatmaz Demirel Architects op, dat later omgedoopt werd tot 19:4 Architects en gevestigd is in Istanboel en Zürich.
Bozar Maecenas
Prince et Princesse de Chimay • Barones Michèle Galle-Sioen • Monsieur et Madame Laurent Legein • Madame Heike Müller • Monsieur et Madame Dominique Peninon • Monsieur et Madame Antoine Winckler • Chevalier Godefroid de Wouters d'Oplinter
Bozar Honorary Patrons
Comte Etienne Davignon • Madame Léo Goldschmidt
Bozar Patrons
Monsieur et Madame Charles Adriaenssen • Madame Marie-Louise Angenent • Comtesse Laurence d'Aramon • Monsieur Jean-François Bellis • Baron et Baronne Berghmans • Monsieur Tony Bernard • De heer Stefaan Bettens • Monsieur Philippe Bioul • Mevrouw Roger Blanpain-Bruggeman • Madame Laurette Blondeel • Comte et Comtesse Boël • Monsieur et Madame Thierry Bouckaert • Madame Anny Cailloux • Madame Valérie Cardon de Lichtbuer • Madame Catherine Carniaux • Monsieur Jim Cloos et Madame Véronique Arnault • Mevrouw Chris Cooleman • Monsieur et Madame Jean Courtin • De heer en mevrouw Géry Daeninck • Monsieur et Madame Denis Dalibot • Madame Bernard Darty • Monsieur Jimmy Davignon • De heer en mevrouw Philippe De Baere • De heer Frederic Depoortere en mevrouw Ingrid Rossi • Monsieur Patrick Derom • Madame Louise Descamps • De heer Bernard Dubois • Mevrouw Sylvie Dubois • Madame Dominique Eickhoff • Baron et Baronne William Frère • De heer Frederick Gordts • Comte et Comtesse Bernard de Grunne • Madame Nathalie Guiot • De heer en mevrouw Philippe Haspeslagh - Van den Poel • Madame Susanne Hinrichs et Monsieur Peter Klein • Monsieur Jean-Pierre Hoa • De heer Xavier Hufkens • Madame Bonno H. Hylkema • Madame Fernand Jacquet • Baron Edouard Janssen • Madame Elisabeth Jongen • Monsieur et Madame Jean-Louis Joris • Monsieur et Madame Adnan Kandyoti • Monsieur et Madame Claude Kandyoti • Monsieur Sander Kashiva • Monsieur Sam Kestens • Monsieur et Madame Klaus Körner • Madame Marleen Lammerant • Monsieur Pierre Lebeau • Baron Andreas de Leenheer ✝ • Monsieur et Madame François Legein • Madame Gérald Leprince Jungbluth • Monsieur Xavier Letizia • De heer en mevrouw Thomas Leysen • Monsieur Bruno van Lierde • Madame Florence Lippens • Monsieur et Madame Clive Llewellyn • Monsieur et Madame Thierry Lorang • Madame Olga Machiels-Osterrieth • De heer Peter Maenhout • De heer en mevrouw Jean-Pierre en Ine Mariën • De heer en mevrouw Frederic Martens • Monsieur Yves-Loïc Martin • Monsieur et Madame Dominique Mathieu-Defforey • Madame Luc Mikolajczak • De heer en mevrouw Frank Monstrey • Madame Philippine de Montalembert • Madame Nelson • Monsieur Laurent Pampfer • Famille Philippson • Monsieur Gérard Philippson • Madame Jean Pelfrène-Piqueray • Madame Marie-Caroline Plaquet • Madame Lucia Recalde Langarica • Madame Hermine Rédélé-Siegrist • Monsieur Bernard Respaut • Madame Fabienne Richard • Madame Elisabetta Righini • Monsieur et Madame Frédéric Samama • Monsieur Grégoire Schöller • Monsieur et Madame Philippe Schöller • Monsieur et Madame Hans C. Schwab • Monsieur et Madame Tommaso Setari • Madame Gaëlle Siegrist-Mendelssohn • Monsieur et Madame Olivier Solanet • Monsieur Eric Speeckaert • Monsieur Jean-Charles Speeckaert • Vicomte Philippe de Spoelberch et Madame Daphné Lippitt • Madame Anne-Véronique Stainier • De heer Karl Stas • Monsieur et Madame Philippe Stoclet • De heer en mevrouw Coen Teulings • Messieurs Oliver Toegemann et Bernard Slegten • Monsieur et Madame Philippe Tournay • Monsieur Jean-Christophe Troussel • Monsieur et Madame Xavier Van Campenhout • Mevrouw Yung Shin Van Der Sype • Mevrouw Barbara Van Der Wee en de heer Paul Lievevrouw • De heer Koen Van Loo • De heer en mevrouw Anton Van Rossum • Monsieur et Madame Guy Viellevigne • De heer Johan Van Wassenhove • Monsieur et Madame Michel Wajs-Goldschmidt • Monsieur et Madame Albert Wastiaux • Monsieur Robert Willocx ✝ • Monsieur et Madame Bernard Woronoff • Monsieur et Madame Jacques Zucker • Zita, maison d'art et d'âme
Bozar Circle
Monsieur et Madame Paul Bosmans • Monsieur et Madame Paul De Groote • De heer Stefaan Sonck Thiebaut • Madame France Soubeyran • De heer en mevrouw Remi en Evelyne Van Den Broeck
Bozar Young Circle
Mademoiselle Floriana André • Docteur Amine Benyakoub • Mevrouw Sofie Bouckenooghe • Monsieur Matteo Cervi • Monsieur Rodolphe Dulait • Monsieur et Madame Melhan-Gam • Monsieur et Madame Clément et Caroline Vey-Werny • Mademoiselle Cory Zhang