Suchan Kinoshita (Tokio, 1960) studeerde in Duitsland en Nederland. Sinds 2012 woont en werkt ze in Brussel. Al meer dan vijfendertig jaar ontwikkelt de kunstenares internationale projecten en tentoonstellingen die onze verwachtingen op de proef stellen en onze perceptie ontwrichten.
Kinoshita's oeuvre omvat een indrukwekkende verscheidenheid aan media en technieken: sculpturen, installaties, video's, geluidscreaties, performances, enz. Haar werk integreert ook elementen uit theater en experimentele muziek, twee vakgebieden waarin ze lange tijd actief was. Duur (tijd) en de bewuste benadering van de positie van de toeschouwer zijn twee belangrijke aspecten in haar werk. Kinoshita beschouwt haar werk als een ruimte die verschillende werken met elkaar en met de kijker kunnen verbinden. Meer dan een thematische benadering typeert een interesse om tussen de regels door te lezen haar engagement.
Deze mise-en-scène is ook tastbaar in de tentoonstelling Renovation, waarin Kinoshita bestaande elementen in de ruimte heeft getransformeerd of weer zichtbaar gemaakt: “Het innemen van de antichambres van het Paleis voor Schone Kunsten was een heel mooie uitdaging. In eerste instantie heb ik ruimtes heropend die eerder waren afgeschermd; ik heb daglicht weer binnengelaten - waar sommige glazen daken en ramen waren verduisterd - en de historische ingang aan de kant van de Koningsstraat heb ik weer toegankelijk gemaakt.”
Alberta Sessa, curator en coördinator van de tentoonstelling, legt verder uit: “het woord ‘antichambre’ is afgeleid van het Italiaanse anticamera en verwijst doorgaans naar ruimtes van introductie of plekken waar men wacht voor men de hoofdvertrekken van een huis betreedt. Ze zijn ook gelinkt met de ‘Genkan’, de overgangsruimte die toegang geeft tot een Japanse woning en die als terugkerend motief en aandachtspunt in het werk van de kunstenaar fungeert.” Ze voegt toe: “Veel werken in de tentoonstelling Renovation zijn ontstaan tijdens een langdurig proces van transformatie, waarin de ruimte dienstdeed als tijdelijk atelier voor deconstructie, inventarisatie en creatie.”
Suchan Kinoshita heeft bovendien elementen van de vorige tentoonstelling in Bozar gerecupereerd. Wekenlang heeft ze planken uit elkaar gehaald, hout bewaard, spijkers uitgeslagen, bekleding afgepeld en zelfs stof verzameld. Deze gerecupereerde materialen werden gebruikt om een aantal van haar nieuwe creaties te maken, die ze ‘Platzhalter’ noemt: tussenobjecten die een overgang vormen tussen hun oorspronkelijke functie en een nieuwe functie.
Emily Joyce Evans, Associate Researcher aan de Neue Nationalgalerie (Berlijn), licht toe: “Bij het betreden van Kinoshita's tentoonstellingen wordt de kijker vaak eerst uitgedaagd door de materiaalkeuze van de kunstenaar. Vezel, hout, plastic of andere kunstmatige elementen [...] kunnen een onafgewerkte staat, doorlopende opbouw of uitgestelde beslissingen suggereren."
Deze onconventionele materialen prikkelen onze perceptie van Kinoshita's werk, dat elke categorisering verwerpt en meerduidigheid kweekt.
“Kinoshita gebruikt materialen en objecten op een manier die eerder vragen oproept dan ze te beantwoorden. Haar keuzes zijn misleidend eenvoudig, omdat de objecten worden gepresenteerd zonder link met de aard van het object,” voegt Evans toe.
De tentoonstelling in Bozar toont ook een reeks tekeningen, geïnspireerd door de manga’s van Hokusai. Ze kregen een plek in de enige ruimte zonder daglicht, waar een doorgang naar een achterliggende zone opnieuw geopend werd. Andere werken op papier, blootgesteld aan de voortdurende wisseling van natuurlijk licht, rollen zich uit- en ontvouwen zich over een oude etagère van het gebouw die is ingewerkt in een nieuwe structuur, hangen op de muren of vinden hun plaats in de aangrenzende kamer, waar de meteorologische dimensie van het weer samenvloeit met de filosofische dimensie van de tijd.
Alberta Sessa vertelt: “Of ze nu getekend zijn in grafiet, potlood of gouache op papier dat normaal voor voeding wordt gebruikt, of gereconstrueerd uit planken, deze ‘inventariswerken’ en overgebleven sporen van het gebouw komen tegelijkertijd naar voren en nodigen de bezoeker uit om zich deze eigen te maken. Doorheen de weken waarin de werken groeiden, is hun aanwezigheid geëvolueerd tot een tastbaar en zintuiglijk archief van de ruimte.”
In het kader van de tentoonstelling:
Vitrine-expo in het station Brussel-Centraal
BelgianArtPrize nodigde Suchan Kinoshita uit om jonge talenten te nomineren voor een pop-up tentoonstelling in het station Brussel-Centraal. Kai Bomke en Jan Prahm Miró, studenten aan de Kunstakademie Münster en Kinoshita's assistenten tijdens de installatie van haar tentoonstelling Renovation in Bozar, werden uitgenodigd om hun eigen werk te presenteren in de vitrine-expo.
>> van 23 april tot 29 juni, in het station Brussel-Centraal, onderaan de centrale trap.
Nocturne
Bozar organiseert een Bozar all over the P(a)lace nocturne op donderdag 24 april (18u tot middernacht) met toegang tot de tentoonstelling Renovation, performances, concerten, film, enz.
>> Meer info op bozar.be
Over BelgianArtPrize 2025
De vzw BelgianArtPrize kondigde, in april 2024, de laureaat van de BelgianArtPrize 2025 aan. Suchan Kinoshita werd geselecteerd door de jury en uitgenodigd om nieuw werk te creëren en te presenteren in Bozar - Paleis voor Schone Kunsten van Brussel van 24 april tot 29 juni 2025.
De BelgianArtPrize is de meest gekende prijs voor hedendaagse kunst in België. Het doel is Belgische kunstenaars of internationale kunstenaars die in België resideren te steunen en hun nationale en internationale erkenning te versterken. De laureaat krijgt dankzij de prijs ook bekendheid bij een breder publiek.
Om de twee jaar krijgt een kunstenaar de kans om een nieuw artistiek project te realiseren en tentoon te stellen in Bozar. De laureaat krijgt de Gillion-Crowet prijs voor het bedrag van 20.000 euro en daarnaast wordt er ook een productiebudget ter beschikking gesteld door de Proximus Art Collection.
De organisatie heeft recent haar werking grondig aangepast en staat nu garant voor diversiteit in de lijst van nominatoren die de longlist samenstelt en de jury die uit die lijst uiteindelijk één laureaat selecteert. Sinds het ontstaan van de prijs, is het de traditie om de jury samen te stellen uit een combinatie van mensen die voor onze grote kunstinstellingen werken, onafhankelijke curatoren, kunstenaars en verzamelaars. Op die manier wil de organisatie zo veel mogelijk de veelheid aan artistieke expressies respecteren die zo karakteristiek zijn voor de Belgische kunstwereld.
Jury Statement
"Suchan Kinoshita is een unieke kunstenaar die gedurende decennia een zeer uitgebreid en compleet oeuvre heeft opgebouwd. De gegronde waardering van de jury voor haar visuele taal wordt aangevuld met de rol die zij heeft als actieve en toegewijde pedagoog en mentor van de volgende generaties kunstenaars. Haar gevoeligheid voor tijd en ruimte, en haar continue nieuwsgierigheid naar het leven, dragen bij aan werken die vaak procesmatig zijn en die de bezoeker bewust maken van het moment. Dat ze een diepgaand conceptualisme combineert met herkenbare, geleefde ervaringen, vrijgevigheid en humor heeft de hoogst mogelijke waardering van de BAP25 jury opgeleverd."
Suchan Kinoshita
Biografie
Suchan Kinoshita (Tokio, 1960) woont en werkt in Brussel. Ze studeerde ritmiek en later hedendaags muziektheater aan de muziekacademie in Keulen vanaf 1981. In 1983, als lid van Theater am Marienplatz Krefeld, werkte ze als performer, decorontwerper, lichtscenarist en scriptschrijfster van eigen stukken. Deze periode werd gevolgd door een tweejarige residentie aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht (1988-1990). In 1993/1994 was ze geselecteerd voor de PS1 residentie in New York. In 1992 won ze de Prix de Rome in Amsterdam in de categorie "kunst en openbare ruimte" en in 2015 ontving ze een van de Greenberger Awards in New York. In 2021 startte ze de uitgeverij Allerleirauh en publiceerde Da Capo ter gelegenheid van de geannuleerde 50e verjaardag van Art Basel. Sinds 2006 geeft ze les aan de Kunstakademie Münster.
Kinoshita's werken gaan over combinaties van verschillende disciplines. In haar hele oeuvre zijn elementen terug te vinden uit theater en experimentele muziek, twee vakgebieden waarin ze geruime tijd actief was. Duur (tijd) en de bewuste benadering van de positie van de toeschouwer zijn twee belangrijke aspecten in haar werk. Geen thema's, eerder een interesse om tussen de regels door te lezen beschrijft haar engagement. Kinoshita beschouwt haar werk als een ruimte waarin verschillende werken met elkaar en met de kijker interageren. Deze verschillende rollen die worden ingenomen door verschillende spelers binnen een specifieke ruimtelijke conditie is iets waar ze mee blijft werken. De laatste tijd houdt ze zich ook bezig met het maken van kattensculpturen (der siebte Franz) en voddenschilderijen (Lumpenmalerei).
Haar werk was te zien in verschillende internationale tentoonstellingen zoals de 4e Biënnale van Istanbul (1994); Manifesta I (1996); Sydney Biënnale (1998); Carnegie International/Pittsburg (1999/2000); eerste huwelijk/tweede huwelijk, M HKA (2002); 2007 Skulptur Projekte Münster; In 10 Minuten, Ludwig Museum, Keulen (2010); Operating Theatre, Institut de Carton, Brussel (2016); das A und O vom wohnen, LLS Paleis, Antwerpen (2018); PLATZhalter taking PLACE surPLACE, Playground - STUK, Leuven (2019); proposition d'en face, bijdrage voor de collectie van KANAL-Centre Pompidou, Brussel (2019); Gap Walk Gym, als onderdeel van Risquons Tout, WIELS, Brussel (2020); Architectonische Psychodramen, Kunstverein Münster (2022); Hängen Herum, Etablissement d'en face, Brussel (2023).
75 jaar BelgianArtPrize
In 2025 bestaat de BelgianArtPrize 75 jaar. Een stukje Belgische kunstgeschiedenis en belangrijk immaterieel erfgoed dat gevierd zal worden. De komende weken en maanden zal de BelgianArtPrize deze geschiedenis dan ook visualiseren, activeren en uitdragen naar een breed publiek a.h.v. enkele activiteiten en projecten zoals: 52 postkaarten, een twintigtal filmclips van genomineerden en laureaten, tijdslijnen in Bozar en op Art Brussels, een expo op Art Brussels en een vitrine-expo in Brussel-Centraal.