‘Carmina Burana & de 9e symfonie van Beethoven’

TWEE GIGANTISCHE MEESTERWERKEN TIJDENS EENZELFDE UITVOERING.
Dit is de challenge van de “Solisten, Koor en Tschechisch Symfonisch Orkest uit Praag” dat zich de laatste jaren specifiek toelegde op dit grandioos repertoire.


Deel I: BEETHOVENS 9DE SYMFONIE: tijdloos meesterwerk waarvan het eindkoor “Freude, schöne Götterfunken ….” (Ode an die Freude) het symbool werd van het verenigde Europa.

Het is bekend dat Ludwig van Beethoven het grootste deel van zijn scheppende leven doof was. Meer en meer verloor hij het contact met anderen en raakte hij in zichzelf gekeerd. Familieproblemen, een zwakke gezondheid en een ongefundeerde angst voor armoede plaagden Beethoven, en slechts door uiterste wilsinspanning bleef hij temidden van al deze problemen componeren. De laatste vijf pianosonates, de Missa Solemnis, de Diabellivariaties en de Negende Symfonie behoren tot deze periode. Deze werken werden nog gevolgd door de laatste strijkkwartetten, Beethovens muzikale testament. Bij zijn dood had hij nog plannen voor een tiende symfonie en vele andere werken.
Vanaf omstreeks 1816 leefde Beethoven in een geluidloze wereld, waar de tonen nog slechts klonken in zijn geest. Zijn composities kregen steeds meer een meditatief karakter, waarbij vorm en klankkleur zich steeds meer losmaakten van wat de traditie voorschreef. De negende symfonie geeft daar veel voorbeelden van.
Bij de eerste uitvoering was de negende symfonie een groot succes. Het grote, voorname publiek barstte uit in een stormachtige ovatie.

Deel II: CARMINA BURANA VAN CARL ORFF: s’werelds meest gekende oratorium. Gevonden in 1803, in een klooster van Hoog-Beieren, werden deze teksten, geschreven in het Latijn, middenhoog Duits of nog in middeleeuws Frans, nooit vertaald, doch gezongen over heel de wereld.

O FORTUNA, VELUT LUNA, STATU VARIABILIS... : Zo luidt de beroemde aanhef van s’werelds meest gekende oratorium. Het meesterwerk van Carl Orff nooit vertaald, doch gezongen over heel de wereld.Hoe onze jeugd soms klassieke meesterwerken ontdekt is dikwijls te wijten aan toeval. Dat het "liedje" "O Fortuna" regelmatig Nr 1 staat op de wereldhitparades zal de melomaan echter weinig verwonderen.
Het is immers niet de eerste maal dat uit het klassiek repertoire wordt geput om, na talrijke bewerkingen, een splinternieuwe hit te maken in de rockmuziek. Op zichzelf is het oratorium "Carmina Burana" van Carl Orff steeds een "hit" geweest van de klassieke koorwerken. Gevonden in 1803, in het klooster van Benediktbeuren, (Hoog-Beieren) is het manuscript van “Carmina Burana” het werk van anonieme dichters uit de XIIde en de XIIIde eeuw. De 25 stukken zijn geschreven in het Latijn, midden-hoog Duits of nog in middeleeuws Frans.
Geschreven in een ruwe, brutale en soms gedurfde taal, roepen deze teksten het onvermijdelijk noodlot op en bezingen in 3 delen, de Natuur, de Wijn en de Liefde.Carl Orff stelde zich niet tevreden met het op muziek zetten van deze gespierde teksten, die tenslotte om iets helemaal anders vroegen. Dankzij een melodische verbeelding en een uitbundige ritmiek, een schitterende orchestratie waar al de helder klinkende toonkleuren nieuwe klanken verwekken, toverde hij het werk om in een vast fresco waarvan het centrum de “Mensheid” is, tegenover het Noodlot en de fundamentele krachten die het bestaan beheersen.
Orff beschreef zijn werk als "Cantiones profanae cantoribus et choris cantandae comitantibus instrumentis atque imaginibus magicis".
Een unicum voor alle liefhebbers van zeer grote muziek.
(onder voorbehoud van wijzigingen)