‘Lingui, the Sacred Bonds – Mahamat-Saleh Haroun’

Amina is een alleenstaande moeder en woont in een buitenwijk van N’Djaména (Tsjaad), samen met haar enige dochter van 15 jaar, Maria. Haar broze wereld stort in elkaar wanneer ze ontdekt dat Maria zwanger is. De tiener wil de zwangerschap beëindigen. In het land wordt abortus echter niet alleen door het geloof veroordeeld, maar is het ook bij wet verboden. Amina voert een strijd, die al bij voorbaat verloren lijkt... 

Mahamat-Saleh Haroun is in Tsjaad geboren en trok naar Frankrijk om er Film te studeren, waarna hij als journalist aan de slag ging. In 1999 bracht hij de film Bye Bye Africa uit, die hem de prijs voor de beste debuutfilm opleverde op het filmfestival van Venetië. Zijn tweede langspeelfilm Abouna (2002) werd geselecteerd voor de Directors’ Fortnight. In 2006 kreeg hij in Venetië de Grote Juryprijs toegekend voor Daratt, en het Museum of Modern Art (MoMA) in New York wijdde een retrospectieve aan hem. Met Un homme qui crie nam hij in 2010 deel aan het filmfestival van Cannes en sleepte hij de Juryprijs in de wacht. Datzelfde jaar ontving Haroun zowel de Robert Bresson-prijs op het filmfestival van Venetië, als de Premio Humanidade tijdens het 34e Mostra de São Paulo in Brazilië. In 2013 behoorde hij in Cannes opnieuw tot de kanshebbers met Grigris, en reikte de Unesco hem de medaille Federico Fellini uit.