‘Tam Tam / Pointilly / Dry Martini - Adolpho Arrietta’
Afgelopen evenement
Geannuleerd
Uitgesteld
10 Jan.'15
- 00:00
Publieken
In aanwezigheid van Adolpho Arrietta
Pointilly (1972, montage 2008, 40’)
Tam Tam (1976, 60’)
Dry Martini (2010, 7’)
"Il y avait très longtemps pour moi que le cinéma n'avait pas éclaté de cette façon" - Marguerite Duras over Pointilly.
"Arrietta’s film is compelling, informative, entertaining and beautiful. Its subject is the Paris transvestite scene and it’s depicted with the flair of Jack Smith, the directness of Andy Warhol, and the special tenderness of Arrietta. I salute the Poet." - Jonas Mekas over Tam Tam.
Eén korte en twee middellange films van de Spaanse ‘Einzelgänger’ Adolpho Arrietta: de final cut van Pointilly, een vreemde maar schitterende film die in 1972 door Marguerite Duras bejubeld werd, met Françoise Lebrun in haar debuutrol, kort vóór haar doorbraak met Jean Eustaches La Maman et la Putain. Dan is er Tam Tam, een wrang-komische film waarin de genodigden tijdens een mondaine soiree zich druk maken over een afwezige gast, en Dry Martini, een recent essay gebaseerd op een tekst van Luis Buñuel waarin hij de lof zingt van alcohol en tabak.
De Spaanse regisseur Adolpho Arrietta (1948) is één van de meest markante figuren die voortgekomen zijn uit de vernieuwende stroom binnen de cinema van de jaren 1960 en 1970. Arrietta is vanaf 1967 gevestigd in Parijs en werkt samen met Jean Marais voor Le jouet criminel (1969), hij neemt deel aan de creatie van Numéro zéro van Jean Eustache (1971) en niemand minder dan Marguerite Duras schreef een lyrische tekst over Le Château de Pointilly (1972). Zijn poëtische filmtaal blijft ver van elke narratieve conventie en wordt vaak vergeleken met de cinema van Jean Cocteau. De unieke atmosfeer en zonderlinge humor geven aan zijn films een werkelijk originele dimensie.
Tam Tam (1976, 60’)
Dry Martini (2010, 7’)
"Il y avait très longtemps pour moi que le cinéma n'avait pas éclaté de cette façon" - Marguerite Duras over Pointilly.
"Arrietta’s film is compelling, informative, entertaining and beautiful. Its subject is the Paris transvestite scene and it’s depicted with the flair of Jack Smith, the directness of Andy Warhol, and the special tenderness of Arrietta. I salute the Poet." - Jonas Mekas over Tam Tam.
Eén korte en twee middellange films van de Spaanse ‘Einzelgänger’ Adolpho Arrietta: de final cut van Pointilly, een vreemde maar schitterende film die in 1972 door Marguerite Duras bejubeld werd, met Françoise Lebrun in haar debuutrol, kort vóór haar doorbraak met Jean Eustaches La Maman et la Putain. Dan is er Tam Tam, een wrang-komische film waarin de genodigden tijdens een mondaine soiree zich druk maken over een afwezige gast, en Dry Martini, een recent essay gebaseerd op een tekst van Luis Buñuel waarin hij de lof zingt van alcohol en tabak.
De Spaanse regisseur Adolpho Arrietta (1948) is één van de meest markante figuren die voortgekomen zijn uit de vernieuwende stroom binnen de cinema van de jaren 1960 en 1970. Arrietta is vanaf 1967 gevestigd in Parijs en werkt samen met Jean Marais voor Le jouet criminel (1969), hij neemt deel aan de creatie van Numéro zéro van Jean Eustache (1971) en niemand minder dan Marguerite Duras schreef een lyrische tekst over Le Château de Pointilly (1972). Zijn poëtische filmtaal blijft ver van elke narratieve conventie en wordt vaak vergeleken met de cinema van Jean Cocteau. De unieke atmosfeer en zonderlinge humor geven aan zijn films een werkelijk originele dimensie.
