1. Een film die bij elke vertoning verandert: de unieke ervaring van een generatieve film
Elke vertoning is een première. Deze narratieve plasticiteit is een ongekende innovatie in documentaire cinema. Gary Hustwit heeft het helemaal gehad met het starre filmformaat en bedenkt een concept waarbij de kijker live getuige is van de opbouw van het verhaal.
2. Een duik in een schat aan nooit eerder vertoond archiefmateriaal
“Uiteindelijk proberen we een filmische ervaring te creëren die net zo innovatief is als Brians benadering van muziek en kunst”, aldus Gary Hustwit. Brian Eno is niet enkel producer van onder andere Bowie, U2 en Talking Heads, maar ook een pionier op het gebied van ambientmuziek. Hij gebruikt technologie om de grenzen van de creatie te verleggen. De film dompelt zich onder in die oneindige zoektocht en put uit uren zeldzaam beeldmateriaal, soms door Eno zelf gefilmd in de jaren tachtig. In combinatie met exclusieve interviews onthullen deze archieven een buitengewone carrière.
3. Een film over creativiteit, niet gegenereerd door AI
Gary Hustwit beschrijft Eno als "een film over creativiteit”. Een documentaire over Brian Eno, zijn ideeën en zijn leven. Het publiek ziet echte video's van echte mensen. “Er was meer montagewerk aan deze film dan aan welk project dan ook waar ik ooit bij betrokken ben geweest. Met software alleen wordt het beeldmateriaal niet ineens goed.” Digitaal kunstenaar Brendan Dawes, medewerker van Hustwit, legt uit: "Dit is ons eigen, zelf ontwikkeld softwaresysteem. We hebben er jaren aan geprogrammeerd […]. Het is niet getraind op andermans werk, dit is geen ChatGPT of Runway."
4. Hoe monteer je een scène als je niet weet of ze uiteindelijk in de film komt, en op welke plek?
Een van de uitdagingen van het proces was om boeiende sequenties te maken zonder te weten hoe ze zouden worden gerangschikt. “Uiteindelijk besloten we dat het gepast en visueel interessant zou zijn om de code en de generatieve processen op de voorgrond te plaatsen, zodat het publiek het maakproces van de film kan ervaren terwijl ze ernaar kijken,” legt Hustwit uit. Brendan Dawes voegt daaraan toe: “Wanneer je de film bekijkt, zie je het proces van die specifieke versie van de film die tot stand komt. Je ziet daadwerkelijk de code en de keuzes die onze generatieve engine dynamisch maakt terwijl je kijkt.”
5. Het idee om generatieve software te gebruiken bij creatie is niet nieuw
“Het idee om generatieve software als onderdeel van het creatieve proces te gebruiken is niet nieuw. We hebben een geweldig archieffilmpje van Brian uit 1996, waarin hij in zijn studio aan een groep mensen een vroeg generatief muziekprogramma demonstreert,” vertelt Hustwit. “Al in de jaren zestig maakten kunstenaars zoals Vera Molnár gebruik van generatieve computertechnieken in hun werk. Onze film is misschien de eerste keer dat deze benadering wordt toegepast in een lange documentaire, maar het gebruik van generatieve systemen in creativiteit kent een lange geschiedenis. Alleen is de technologie nu veel verder ontwikkeld.”
