Het vierkant

Een wit laken? Een leeg canvas? Vanaf de jaren ’50 duiken er plots witte en gekleurde vierkanten op in de schilderijen van Raveel. Je kan er verschillende interpretaties aan geven, maar voor de kunstenaar was het vooral een manier om een contrast te creëren met de natuur. Een vierkant is een vorm die we er normaal gesproken niet verwachten. Raveel associeert het vierkant met een soort van ‘magie’ die haar macht over de natuur inroept.

Het karretje

De handkar is een geliefd transportmiddel op het platteland, waar Raveel woont en werkt. In zijn tuin heeft hij een exemplaar staan. Hij geeft het een moderne look door er fietswielen aan te bevestigen. Eerst verschijnt het karretje in zijn tekeningen en schilderijen, maar later maakt het zich ervan los. Het karretje is nu een zelfstandig, driedimensionaal object dat vrij in de ruimte kan bewegen én – puur hypothetisch – onze tentoonstellingszalen kan verlaten.

De spiegel

Al sinds zijn uitvinding in de middeleeuwen, zijn kunstenaars in de ban van de mogelijkheden van de spiegel. Denk maar aan het beroemde Arnolfiniportret van Jan Van Eyck. Het is dan ook de manier bij uitstek om de realiteit binnen te brengen in de kunst. Van Eyck schilderde een spiegel en gaf zo de illusie dat je als toeschouwer binnenstapt in het schilderij. Roger Raveel ging aan de slag met een echte spiegel. In het Karretje om de hemel te vervoeren reizen de omgeving en de toeschouwer mee, overal waar het karretje gaat.

Het betonnen paaltje

In de stad is de intrede van de moderniteit minder duidelijk dan op het platteland, zegt Raveel. Een tankstation, het beton of de auto gaan haast onopgemerkt op in de stedelijke omgeving. In zijn geboortedorp Machelen-aan-de-Lei, waar Raveel zijn hele leven woont, voelt hij geleidelijk aan de moderniteit voelt binnensijpelen. Met de betonnen paaltjes in zijn schilderijen wil hij dit duidelijk maken. Wanneer je te tentoonstelling bezoekt zal je merken dat ook de scenograaf zich door Raveels betonnen interventies liet inspireren.

De gestreepte figuur

Een laatste typisch terugkerend motief in Raveels werk, zijn gestreepte figuren. Op het eerste gezicht doet het je denken aan een Michelinmannetje of een gevangenisuniform, maar wat bedoelde de kunstenaar hier nu mee? Dat is tot op heden niet helemaal duidelijk. Curator Franz W. Kaiser komt met de hypothese dat Raveel de strepen gebruikte als manier om zijn figuren volume te geven, zonder dat hij daarom realistisch moest gaan schilderen.

De tentoonstelling Roger Raveel. Een retrospectieve gaat haar laatste maanden in. Je kan nog gaan kijken tot 21 juli. Reserveer je tickets op onze website!