Gepubliceerd op

Liefde voor blokfluit

Ze is pas 20, maar de Nederlandse fluitiste Lucie Horsch is al bekroond met de Nederlandse Muziekprijs, de meest prestigieuze onderscheiding voor een musicus die werkzaam is in de klassieke muziek. Ze beschikt over een onwaarschijnlijke techniek, koppelt haar enorme muzikaliteit aan ingetogenheid en gebruikt de talloze eigenschappen van dit instrument dat al te vaak onderschat wordt. Een gesprek.

Dit artikel kadert in

Bozar Next Generation: 25 jaar

Velen zullen zich de blokfluit herinneren als dat vervelende instrument op school. Wat trok je zo aan bij dit instrument?

Gelukkig heb ik zelf nooit vooroordelen gehad tegenover mijn eigen instrument, omdat het voor mij geen verplicht schoolinstrument was. Ik koos voor de blokfluit omdat ik twee klasgenoten op een uitvoering had horen spelen en al bij de eerste lessen raakte ik gefascineerd door het instrument. Ook sprak het me in het begin aan dat de blokfluit een totaal ander instrument is dan wat mijn ouders doen, die beiden cellist van beroep zijn. Vanaf het begin werd ik geïnspireerd door de veelzijdigheid van de blokfluit, de vele verschillende soorten en maten waar je op moet leren spelen en ook de combinatie van oude en hedendaagse muziek die het instrument met zich meebrengt.

Hoe voelt het om Rising Star te zijn?

Het is fantastisch om dit seizoen dankzij de ECHO tournee in zo veel prachtige concertzalen te mogen spelen. Ik zie het als een kans om mezelf als musicus te laten zien met veelzijdige en verrassende programma's.

Kan je je programma toelichten op welke reis wil je ons meenemen?

De combinatie van oude muziek en hedendaagse muziek is voor de blokfluit essentieel, dus die is ook in dit programma aanwezig. Ik heb geprobeerd om zo veel mogelijk verschillende klankkleuren in het programma te laten horen. Thomas en ik zullen een aantal van onze 'signatuur'-stukken uitvoeren, zoals onze eigen bewerkingen van de Luitsuite van Bach, Le Rossignol en Amour van Couperin en Les Folies d'Espagne van Marin Marais. Ook zullen onze instrumenten afzonderlijk te horen zijn in solostukken, zoals het bijzondere Arteria van de Finse componiste Lotta Wennäkoski dat zij speciaal voor mij geschreven heeft.

Je werkt met Thomas Dunford samen, een andere ster in de oude muziekwereld. Hoe voelt het om met hem te spelen?

Inmiddels spelen Thomas en ik al ongeveer 5 jaar regelmatig samen concerten, maar onze samenwerking blijft nog steeds heel erg inspirerend voor me. Thomas is een hele spontane musicus, tijdens onze recitals samen vinden er altijd onverwachte muzikale momenten plaats. De instrumentcombinatie van luit en blokfluit werkt bovendien heel goed, omdat beide instrumenten heel direct klinken en snel kunnen reageren, maar tegelijkertijd veel klankvariëteit in zich hebben.

Wat is je grootste droom, muzikaal of anders?

Mijn grootste droom is om een all-round musicus te zijn en mezelf steeds weer muzikaal te blijven uitdagen. Dit jaar begin ik aan een masterstudie fortepiano, gecombineerd met een master zang en al deze verschillende facetten vind ik belangrijk in mijn muzikale persoonlijkheid. Mijn droom is om muziek te blijven delen met een breed publiek en om niet alleen als uitvoerend musicus actief te zijn, maar ook projecten ontwikkelen, een eigen festival of ensemble te leiden en op een bepaalde manier een impact te hebben op toekomstige generaties musici.