Graindelavoix

Toen Cipriano de Rore in 1542 zijn eerste boek met madrigalen publiceerde, veroorzaakte hij een muzikale aardschok. Zijn werk was eerder geïnspireerd door de verzen van Dante dan door de pastorale lyriek van Petrarca en Bembo, en idyllische schoonheid moest wijken voor ruïneuze landschappen en vernietigende pijn. Muzikaal onderstreept de Rore de teksten door een doorgedreven gebruik van chromatiek, wat zorgde voor een nooit eerder gehoorde expressie en pathos. Het onnavolgbare Graindelavoix brengt deze verscheurende madrigalen en laat ook de Rores diepgaande invloed op volgende generaties horen: van Luzzasco Luzzaschi en Luca Marenzio tot Carlo Gesualdo en Scipione Lacorcia, bij wie de stijl in het vroeg zeventiende-eeuwse Napels culmineerde. 

In het kader van Bellezza e Bruttezza verkent Bozar samen met drie topensembles de fascinerende spanning tussen schoonheid en lelijkheid in de muziek van de 16e en 17e eeuw. Graindelavoix onderzoekt het begrip lelijkheid aan de hand van Cipriano de Rore, de vernieuwende componist die volgens artistiek leider Björn Schmelzer met zijn gewaagde chromatiek een nieuwe, rauwe kracht in de muziek introduceerde. Want kan lelijkheid niet net een bron van schoonheid zijn, vraagt Schmelzer zich af. Het Italiaanse La Fonte Musica richt zich op Anchor che col partire, een van de meest invloedrijke madrigalen uit de renaissance en een tijdloos symbool van schoonheid. Dirigent Michele Pasotti verweeft De Rores meesterwerk met bewerkingen van tijdgenoten tot een doorlopende suite waarin schoonheid steeds rijkere vormen aanneemt. Met Fieri Consort brengt artistiek leidster Hannah Ely een vrouwelijk perspectief op het thema schoonheid. Haar programma verenigt werken van onder anderen Maddalena Casulana, Raphaella Aleotti en Francesca Caccini – drie uitzonderlijke componistes die hun stem lieten klinken in een muziekwereld die nog grotendeels door mannen werd gedomineerd.